Deze week las ik een stukje in Genesis 6:9 waar staat dat Noach wandelde met God.
9 Dit is de geschiedenis van Noach. Noach was onder zijn tijdgenoten een rechtvaardig en onberispelijk man; Noach wandelde met God.
Dit stuk liet mij denken aan vroeger. Wij woonden vroeger ongeveer 10 minuten lopen naar de metrostation. Er waren van die dagen waarop mijn broertjes en ik dezelfde kant op moesten. We liepen dan samen naar de metrostation.. Een van hen (voor de anonimiteit noem ik hem maar X) moest natuurlijk een stuk sneller lopen en liet mijn andere broertje (voor het gemak noem ik hem dan maar Y) en ik ver achter. Maar eenmaal bij het station aangekomen stonden wij toch (gezellig hihihi..) met elkaar te wachten op de metro.
Bij het horen van de metro begon X al naar voren te lopen..en wij er natuurlijk achter aan. Na het openen van de metro deuren zochten Y en ik een plekje waar wij met z’n 3en konden zitten. Maar X liep ‘gezellig’ door om zelf een plekje te zoeken verrrrr bij ons vandaan.
Dit verhaal is natuurlijk zwaar overdreven beschreven, maar dit is hetzelfde wat wij vaak met God doen. Bij bepaalde dingen in ons leven wandelen wij naast hem en doen wij gezellig en cozy…maar dan…wanneer er andere mensen bij zijn, lopen wij snel door en laten Hem ver achter ons in de hoop dat mensen niet doorhebben dat wij bij hem horen.
Hoevelen van ons betrekken God echt in hun dagelijks leven…in alles!
Dit is werkelijk iets om goed over na te denken..wandelen wij wel echt met God of moet Hij maar met ons meewandelen?
Bless,
S.F.S.
Like Heaven on Earth 